Voedselvergiftiging, weekendjes weg ohja en stage!
Blijf op de hoogte en volg Sabine
06 Oktober 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Molo! (hallo) Nadat we donderdag onze eerste echte Xhosa les hebben gehad, besloten we dat we een weekendje weg hadden verdiend naar Plettenbergbay zo’n 4 uur rijden vanaf PE. De Xhosa les was overigens erg moeilijk, het klikken gaat me niet erg goed af en ik kan gewoon niet met mn tong klikken en tegelijkertijd een woord uitspreken! Ondanks dat is het leren van de basis erg leuk, dan weet je tenminste hoe je de mensen in de township degelijk moet begroeten.
Het ritje naar Plettenbergbay was erg mooi, ik had het natuurlijk al gezien tijdens het reizen, maar het rijden door prachtig gekleurde velden en langs de witte stranden is niet verkeerd. Ik kan dan ook echt zeggen dat de Garden Route een aanrader is. We hadden een cottage met een prachtige tuin en jacuzzi gehuurd die nog echt ouderwets was ingericht. Nadat we onze ogen uit hebben gekeken in het huisje zijn we naar het strand gelopen om vervolgens heerlijk kabeljauw te eten in een lokaal strand tentje. Toen we uitgegeten waren hebben we met zn allen in de jacuzzi geweerwolft. Dit is een spelletje waarin je eigenlijk elkaar zwart moet maken en moet liegen en bedriegen zodat de “burgers” van de weerwolven winnen die hun weer ’s nachts proberen te vermoorden. Het spel zorgt voor de nodige frustraties en er wordt dan ook altijd heel veel geschreeuwd en fanatiek gespeeld. Ik ben er overigens erg goed in wat het dan ook voor mij nog leuker maakt haha. De volgende dag zijn we lekker naar het strand geweest en hebben we boodschappen gedaan voor onze braai. Na lekker te hebben gezeten bij het kampvuur was het voor mij tijd om naar bed te gaan. Ik ben namelijk een aantal dagen al snip verkouden en ik kon inmiddels geen adem meer halen, tsja neusspray vergeten. De volgende ochtend werd ik wakker van een overgevende Erwin. Nadat ik opstond merkte ik dat ik mij nog slechter voelde dan de avond ervoor en was ik kotsmisselijk en had ik erge buikpijn. Op de wc kwam er dan ook alleen nog maar water uit me en kreeg ik vervolgens ook nog eens geen hap door mijn keel. Met rosalinde en Erwin ging het ook niet als te best en dus hebben we besloten om naar huis te gaan. Dit was een erg spannend ritje aangezien we een paar keer op het punt hebben gestaan om de auto langs de weg te zetten omdat er iemand bijna moest overgeven. Nadat Emma nog een vogeltje had aangereden die met een gebroken nek op onze bumper zat vastgekleefd hadden we veilig en zonder te kotsen ons thuis weer bereikt. Na een half uur was het bingo en hingen Roos en ik boven de wc. Hmmm misschien zal het iets met de braai te maken hebben gehad….. Na 3 dagen goed ziek te zijn geweest en al het gal uitgespuugd te hebben zijn we weer herstelt en hebben we besloten nooit meer zelf te gaan braaien………..
Ohja en nog wat leuks, toen Roos en ik op onze laatste ziekte dag besloten om de afwas te gaan doen heb ik een deel van mijn duim gechopt met een glasscherf die ik niet had gezien. We mochten dus nog een ritje naar het ziekenhuis doen waar ik 5 hechtingen kreeg! Mijn eerste hechtingen in 23 jaar dus ik kan dit ook weer van mijn bucketlist strepen!
Inmiddels zijn er 4 nieuwe meiden, de meisjes, aangekomen in ons huis. Dit zijn 4 gezellige pedagogiek studenten die ervoor zorgen dat het mannengehalte, Erwin en Ewout, dusdanig laag is geworden dat het een echt vrouwen kippenhok is geworden. Uiteraard waren wij ook om een andere reden nog erg blij, nu konden we namelijk met 11 mensen weerwolven! De meiden moesten wel een beetje wennen aan ons spel aangezien we het echt hard tegen hard spelen maar na een paar potjes doen ze vrolijk mee. Omdat we het zo gezellig met elkaar hebben, hadden we besloten om met z’n allen op Safari te gaan in het Schotsia private game reserve wat bijna onze dood is geweest…
Schotsia private game reserve, een mooi park op ongeveer een half uurtje rijden van het huis. We hadden een leuke ranger genaamd Etienne die echt offroad over het gras en tussen de bomen door reed opzoek naar de dieren. We zaten met iedereen van ons huis in de jeep (10 mensen) en genoten van de leeuwen, neushoorns, giraffes, nijlpaarden en…..olifanten….. Nadat we een olifant en een neushoorn hebben zien vechten reden we verder naar 2 olifanten verderop. Toen we vlakbij de olifanten stopten kwamen er opeens nog 10 andere olifanten achter de bomen en bossen vandaan en waren we in no time omsingelt. Er was een moeder met een baby die ze aan het zogen was. Omdat we op dat moment voor haar een bedreiging vormden wilde ze het liefst onze jeep omver rennen maar omdat een andere olifant haar wegduwde ging dit niet. De olifanten begonnen aan onze jeep te ruiken met hun slurf en we werden bekogelt met modder. Ik denk dat ik nog nooit zo bang ben geweest… Het enige wat ik steeds voor me zag waren de slagtanden die ons zouden spiezen of dat we onder de poten van een olifant terecht zouden komen. Erwin heeft alles gefilmd dus mochten jullie me niet geloven =P! Toen de olifanten waren uitgesnuffeld en weg liepen, kwam het grootste mannetje nog even stoer doen. Door onze jeep spreidde hij zijn oren en kwam hij op ons af lopen. De ranger zei heel hard stop en daar leek de olifant een beetje van onder de indruk. Ook het mannetje droop af en na 5 minuten angststilte kwam de ontlading. WAAUW wat ontzettend gaaf was dit!!!! Als kers op de taart gingen we hierna lekker eten en hebben we rondom het kampvuur genoten van het gitaarspel van Etienne.
Na een geweldige safari was het weer tijd om aan het werk te gaan. Terug naar de kliniek, terug naar sister Annie en naar de vele patiënten in de wachtkamer. Naar de mensen met kapotte kleding aan hun lijf en met ingevallen gezichten. Het is me opgevallen dat iedereen pijn heeft, pijn waar ze allemaal diclofenac injecties voor krijgen. De pijn heeft geen herleidbare medische oorzaak maar toch geven we medicatie. Velen hebben een geschiedenis van alcohol en drugsmisbruik maar ook van mishandeling en misbruik. Dit laatste blijkt ook uit de HIV support Group waar Emma en ik bij hebben gezeten. De meeste vrouwen zijn door hun man geslagen of verkracht, en iedere dag seks hoort erbij met of zonder dwang. Als variatie mogen emma en ik de oren uitspuiten van twee patientjes, best leuk om te doen trouwens als je van vieze oren houdt!
Naast al het werk in de kliniek wilden we ook een dagje in de week wat anders en deze week hebben we gekozen om te gaan tuinieren. Lekker ontspannen wat onkruid ploegen en kleine spinazie en bietenplantjes overzetten van een bloempot naar een strookje aarde. Erwin en ik hebben oude maïsplanten uit de grond getrokken en de oude grond geploegd. Althans Erwin was aan het ploegen en ik heb gekeken om daarna de grond te harken haha. Nadat we weer een mooi stukje grond hadden gecreëerd hebben we spinazie zaadjes gepland! Over 5 weken gaan ze boven de grond groeien dus ik ben heel benieuwd hoe ze er dan uitzien!
Het is alweer de vierde week van mijn verblijf in Port Elizabeth en ik moet zeggen dat eigenlijk alles al een beetje normaal begint te worden. Ik verbaas me niet meer over de armoede en over de manier waarop de kinderen met elkaar omgaan, ik wil het ook niet op wat voor manier dan ook veranderen maar probeer te helpen daar waar mogelijk is. Ik ben een dagje met Sister Annie mee geweest de wijk in maar dit was eigenlijk niet bijzonder, na 1.5 huis bezoek zijn we te voet verder gegaan en al snel kwamen we Emma en Marloes tegen. De caregivers deden bijzonder erg hun best tijdens de voorlichtingen en de zorg, jammer om te zien dat als Sister Annie meegaat ze meer inzet tonen. Na 2 huisbezoeken kwamen we ook Erwin en Rosalinde tegen en als een grote gang liepen we door missionvale. Op een gegeven moment gingen we een stukje afsnijden, een bijzonder stukje afsnijden want we liepen recht over de graven van het kerkhof. Erg luguber en respectloos als je het mij vraagt maar de caregivers zeiden dat het helemaal niet erg was. Na onze wandeling over de graven kwamen we bij een deel van Missionvale waar nog veel shacks stonden. De shacks waren omsingelt met elektriciteitsdraden die ook over de grond liepen, je kan je dus wel voorstellen dat er regelmatig mensen zijn die deze niet zien en dus geelectrocuteerd worden… Het laatste bezoek was aan een dame van 98 die we eerder deze week al een bezoek hadden gebracht en chips hadden gevoerd. De dame is blind maar hoorde natuurlijk onze vele stemmen. De Caregivers zeiden dat we met haar op de foto moesten dus na een hele fotoshoot buiten zijn we weer teruggegaan naar het carecenter om vervolgens naar huis te gaan.
De volgende dag zijn Marloes, Rosalinde, Emma en ik een dagje op de school gaan werken bij de kinderen van groep 2 (4-5 jaar oud). We hebben eigenlijk alleen maar TV gekeken en met de kinderen gespeeld, echt onderwijs wordt er namelijk niet gegeven. Emma en ik hebben meerdere verhaaltjes aan de kinderen voorgelezen en heel veel foto’s met ze gemaakt. Alle kinderen willen namelijk dolgraag met je op de foto. Ik merk wel dat de kinderen thuis weinig aandacht krijgen, ze willen allemaal op je zitten en met je knuffelen.
Ook is de lerares niet erg kindvriendelijk want ze schreeuwt voornamelijk en als de kinderen niet luisteren pakt ze haar lat van een halve meter erbij. Kinderen slaan hoort er dan ook bij, gelukkig heb ik dat op deze dag niet gezien.
Na onze leuke dag met de kinderen van Missionvale ben ik met de meiden naar de office van Ready 4 Life gegaan om even op de computer wat te regelen. Avril kwam binnen en zei: ja dit was dan jullie laatste dag op Missionvale! Wij reageerden geschockt omdat we geen idee hadden waar ze het over had. We wisten wel dat er Noorse studenten zouden komen naar Missionvale maar niet dat wij daardoor onze stageplek kwijt zouden zijn! We wilden ook helemaal niet weg uit Missionvale en waren eigenlijk best wel verdrietig. Avril vertelde dat het hoofd van Missionvale dit had besloten en dat ze ons had vertelt dat we weg moesten, maar dat was echt niet waar! Marloes moest er bijna van huilen en wij waren ook erg te neergeslagen. Er werd vertelt dat ze een nieuwe stageplek voor ons zouden regelen, misschien een prive ziekenhuis of een andere kliniek. Na dit nieuws zijn we met z'n allen naar het strand gegaan en hebben we erover gepraat. Aan het einde van de dag kwamen we Jacco tegen in het restaurant en hij vertelde dat ie een nieuw project van ons had geregeld. Dit project is een kinderkliniek op een basisschool in de Township. Maandag gaan we erheen om kennis te maken!
Het ritje naar Plettenbergbay was erg mooi, ik had het natuurlijk al gezien tijdens het reizen, maar het rijden door prachtig gekleurde velden en langs de witte stranden is niet verkeerd. Ik kan dan ook echt zeggen dat de Garden Route een aanrader is. We hadden een cottage met een prachtige tuin en jacuzzi gehuurd die nog echt ouderwets was ingericht. Nadat we onze ogen uit hebben gekeken in het huisje zijn we naar het strand gelopen om vervolgens heerlijk kabeljauw te eten in een lokaal strand tentje. Toen we uitgegeten waren hebben we met zn allen in de jacuzzi geweerwolft. Dit is een spelletje waarin je eigenlijk elkaar zwart moet maken en moet liegen en bedriegen zodat de “burgers” van de weerwolven winnen die hun weer ’s nachts proberen te vermoorden. Het spel zorgt voor de nodige frustraties en er wordt dan ook altijd heel veel geschreeuwd en fanatiek gespeeld. Ik ben er overigens erg goed in wat het dan ook voor mij nog leuker maakt haha. De volgende dag zijn we lekker naar het strand geweest en hebben we boodschappen gedaan voor onze braai. Na lekker te hebben gezeten bij het kampvuur was het voor mij tijd om naar bed te gaan. Ik ben namelijk een aantal dagen al snip verkouden en ik kon inmiddels geen adem meer halen, tsja neusspray vergeten. De volgende ochtend werd ik wakker van een overgevende Erwin. Nadat ik opstond merkte ik dat ik mij nog slechter voelde dan de avond ervoor en was ik kotsmisselijk en had ik erge buikpijn. Op de wc kwam er dan ook alleen nog maar water uit me en kreeg ik vervolgens ook nog eens geen hap door mijn keel. Met rosalinde en Erwin ging het ook niet als te best en dus hebben we besloten om naar huis te gaan. Dit was een erg spannend ritje aangezien we een paar keer op het punt hebben gestaan om de auto langs de weg te zetten omdat er iemand bijna moest overgeven. Nadat Emma nog een vogeltje had aangereden die met een gebroken nek op onze bumper zat vastgekleefd hadden we veilig en zonder te kotsen ons thuis weer bereikt. Na een half uur was het bingo en hingen Roos en ik boven de wc. Hmmm misschien zal het iets met de braai te maken hebben gehad….. Na 3 dagen goed ziek te zijn geweest en al het gal uitgespuugd te hebben zijn we weer herstelt en hebben we besloten nooit meer zelf te gaan braaien………..
Ohja en nog wat leuks, toen Roos en ik op onze laatste ziekte dag besloten om de afwas te gaan doen heb ik een deel van mijn duim gechopt met een glasscherf die ik niet had gezien. We mochten dus nog een ritje naar het ziekenhuis doen waar ik 5 hechtingen kreeg! Mijn eerste hechtingen in 23 jaar dus ik kan dit ook weer van mijn bucketlist strepen!
Inmiddels zijn er 4 nieuwe meiden, de meisjes, aangekomen in ons huis. Dit zijn 4 gezellige pedagogiek studenten die ervoor zorgen dat het mannengehalte, Erwin en Ewout, dusdanig laag is geworden dat het een echt vrouwen kippenhok is geworden. Uiteraard waren wij ook om een andere reden nog erg blij, nu konden we namelijk met 11 mensen weerwolven! De meiden moesten wel een beetje wennen aan ons spel aangezien we het echt hard tegen hard spelen maar na een paar potjes doen ze vrolijk mee. Omdat we het zo gezellig met elkaar hebben, hadden we besloten om met z’n allen op Safari te gaan in het Schotsia private game reserve wat bijna onze dood is geweest…
Schotsia private game reserve, een mooi park op ongeveer een half uurtje rijden van het huis. We hadden een leuke ranger genaamd Etienne die echt offroad over het gras en tussen de bomen door reed opzoek naar de dieren. We zaten met iedereen van ons huis in de jeep (10 mensen) en genoten van de leeuwen, neushoorns, giraffes, nijlpaarden en…..olifanten….. Nadat we een olifant en een neushoorn hebben zien vechten reden we verder naar 2 olifanten verderop. Toen we vlakbij de olifanten stopten kwamen er opeens nog 10 andere olifanten achter de bomen en bossen vandaan en waren we in no time omsingelt. Er was een moeder met een baby die ze aan het zogen was. Omdat we op dat moment voor haar een bedreiging vormden wilde ze het liefst onze jeep omver rennen maar omdat een andere olifant haar wegduwde ging dit niet. De olifanten begonnen aan onze jeep te ruiken met hun slurf en we werden bekogelt met modder. Ik denk dat ik nog nooit zo bang ben geweest… Het enige wat ik steeds voor me zag waren de slagtanden die ons zouden spiezen of dat we onder de poten van een olifant terecht zouden komen. Erwin heeft alles gefilmd dus mochten jullie me niet geloven =P! Toen de olifanten waren uitgesnuffeld en weg liepen, kwam het grootste mannetje nog even stoer doen. Door onze jeep spreidde hij zijn oren en kwam hij op ons af lopen. De ranger zei heel hard stop en daar leek de olifant een beetje van onder de indruk. Ook het mannetje droop af en na 5 minuten angststilte kwam de ontlading. WAAUW wat ontzettend gaaf was dit!!!! Als kers op de taart gingen we hierna lekker eten en hebben we rondom het kampvuur genoten van het gitaarspel van Etienne.
Na een geweldige safari was het weer tijd om aan het werk te gaan. Terug naar de kliniek, terug naar sister Annie en naar de vele patiënten in de wachtkamer. Naar de mensen met kapotte kleding aan hun lijf en met ingevallen gezichten. Het is me opgevallen dat iedereen pijn heeft, pijn waar ze allemaal diclofenac injecties voor krijgen. De pijn heeft geen herleidbare medische oorzaak maar toch geven we medicatie. Velen hebben een geschiedenis van alcohol en drugsmisbruik maar ook van mishandeling en misbruik. Dit laatste blijkt ook uit de HIV support Group waar Emma en ik bij hebben gezeten. De meeste vrouwen zijn door hun man geslagen of verkracht, en iedere dag seks hoort erbij met of zonder dwang. Als variatie mogen emma en ik de oren uitspuiten van twee patientjes, best leuk om te doen trouwens als je van vieze oren houdt!
Naast al het werk in de kliniek wilden we ook een dagje in de week wat anders en deze week hebben we gekozen om te gaan tuinieren. Lekker ontspannen wat onkruid ploegen en kleine spinazie en bietenplantjes overzetten van een bloempot naar een strookje aarde. Erwin en ik hebben oude maïsplanten uit de grond getrokken en de oude grond geploegd. Althans Erwin was aan het ploegen en ik heb gekeken om daarna de grond te harken haha. Nadat we weer een mooi stukje grond hadden gecreëerd hebben we spinazie zaadjes gepland! Over 5 weken gaan ze boven de grond groeien dus ik ben heel benieuwd hoe ze er dan uitzien!
Het is alweer de vierde week van mijn verblijf in Port Elizabeth en ik moet zeggen dat eigenlijk alles al een beetje normaal begint te worden. Ik verbaas me niet meer over de armoede en over de manier waarop de kinderen met elkaar omgaan, ik wil het ook niet op wat voor manier dan ook veranderen maar probeer te helpen daar waar mogelijk is. Ik ben een dagje met Sister Annie mee geweest de wijk in maar dit was eigenlijk niet bijzonder, na 1.5 huis bezoek zijn we te voet verder gegaan en al snel kwamen we Emma en Marloes tegen. De caregivers deden bijzonder erg hun best tijdens de voorlichtingen en de zorg, jammer om te zien dat als Sister Annie meegaat ze meer inzet tonen. Na 2 huisbezoeken kwamen we ook Erwin en Rosalinde tegen en als een grote gang liepen we door missionvale. Op een gegeven moment gingen we een stukje afsnijden, een bijzonder stukje afsnijden want we liepen recht over de graven van het kerkhof. Erg luguber en respectloos als je het mij vraagt maar de caregivers zeiden dat het helemaal niet erg was. Na onze wandeling over de graven kwamen we bij een deel van Missionvale waar nog veel shacks stonden. De shacks waren omsingelt met elektriciteitsdraden die ook over de grond liepen, je kan je dus wel voorstellen dat er regelmatig mensen zijn die deze niet zien en dus geelectrocuteerd worden… Het laatste bezoek was aan een dame van 98 die we eerder deze week al een bezoek hadden gebracht en chips hadden gevoerd. De dame is blind maar hoorde natuurlijk onze vele stemmen. De Caregivers zeiden dat we met haar op de foto moesten dus na een hele fotoshoot buiten zijn we weer teruggegaan naar het carecenter om vervolgens naar huis te gaan.
De volgende dag zijn Marloes, Rosalinde, Emma en ik een dagje op de school gaan werken bij de kinderen van groep 2 (4-5 jaar oud). We hebben eigenlijk alleen maar TV gekeken en met de kinderen gespeeld, echt onderwijs wordt er namelijk niet gegeven. Emma en ik hebben meerdere verhaaltjes aan de kinderen voorgelezen en heel veel foto’s met ze gemaakt. Alle kinderen willen namelijk dolgraag met je op de foto. Ik merk wel dat de kinderen thuis weinig aandacht krijgen, ze willen allemaal op je zitten en met je knuffelen.
Ook is de lerares niet erg kindvriendelijk want ze schreeuwt voornamelijk en als de kinderen niet luisteren pakt ze haar lat van een halve meter erbij. Kinderen slaan hoort er dan ook bij, gelukkig heb ik dat op deze dag niet gezien.
Na onze leuke dag met de kinderen van Missionvale ben ik met de meiden naar de office van Ready 4 Life gegaan om even op de computer wat te regelen. Avril kwam binnen en zei: ja dit was dan jullie laatste dag op Missionvale! Wij reageerden geschockt omdat we geen idee hadden waar ze het over had. We wisten wel dat er Noorse studenten zouden komen naar Missionvale maar niet dat wij daardoor onze stageplek kwijt zouden zijn! We wilden ook helemaal niet weg uit Missionvale en waren eigenlijk best wel verdrietig. Avril vertelde dat het hoofd van Missionvale dit had besloten en dat ze ons had vertelt dat we weg moesten, maar dat was echt niet waar! Marloes moest er bijna van huilen en wij waren ook erg te neergeslagen. Er werd vertelt dat ze een nieuwe stageplek voor ons zouden regelen, misschien een prive ziekenhuis of een andere kliniek. Na dit nieuws zijn we met z'n allen naar het strand gegaan en hebben we erover gepraat. Aan het einde van de dag kwamen we Jacco tegen in het restaurant en hij vertelde dat ie een nieuw project van ons had geregeld. Dit project is een kinderkliniek op een basisschool in de Township. Maandag gaan we erheen om kennis te maken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
